Willem's fietsvakanties

Voor het eerst op fietstrektocht.

Na een aantal jaren van wielrennen ga ik een nieuwe uitdaging aan. Enthousiast gemaakt door reisverhalen in de Fiets ga ik zelf op pad. Het is nu winter, dus een land uitgezocht waar het weer nog zal meevallen, dat niet al te ver weg is en dat een natuur heeft waar ik van houd.

Het is Israël geworden. Op mijn racefiets zit nu een grote stuurtas en in m'n rugzak zitten net genoeg kleren voor twee dagen. Mijn gids is de Let's Go Guide met adressen van (jeugd)herbergen, eetgelegenheden, bezienswaardigheden en allerlei praktische zaken.

Een maand zal ik onderweg zijn voor mijn eerste fietstrektochtervaring.


NB. Inmiddels tot twee keer toe zijn m'n oorspronkelijke foto's in de cloud van Google 'kwijtgeraakt', telkens nadat er een wijziging in de dienstverlening door Google werd doorgevoerd. De foto's in dit reisverslag zijn van anderen afkomstig en komen zoveel mogelijk overeen met hoe ik mijn tocht beleefd heb.

Na een heftige vlucht, m'n eerste, met landing door de luchtzakken kom ik aan op Ben Gurion airport.
Ik haal mijn fiets uit de doos en sleutel alles er weer aan dat voor de vlucht eraf moest. Een grote groep mensen vormt zich rond me om dit eens goed te bekijken. Onder grote belangstelling fiets ik weg, in het donker (met de eerste generatie batterijverlichting), over de snelweg naar Tel Aviv.

In de miezerregen - het is nu winter - bereik ik, na een ritje van 28 kilometer, de jeugdherberg - Bnei Dan - van Tel Aviv.

Moe van de reis ga ik meteen naar bed, maar slapen blijkt lastiger, een Ierse kamergenoot snurkt als aan misthoorn.

Het regent hier al vier dagen. Gelukkig is het ook af en toe droog. Zo langs de rivier kan ik naar de haven wandelen. De sfeer een beetje proeven en eens Israëlische shoarma proeven (blèh). Ja kan hier wel lekker je (grote) pitah vol stoppen met groente, saus enzo.

Nog één nacht in de zagerij slapen en dan ga ik op pad voor mijn fietstocht.

De Israëlische wegwijzers lezen is soms een uitdaging (regelmatig staat de naam ook in Romeinse letters eronder). Voor vertrek heb ik wat Ivriet geleerd, in elk geval kan ik de tekens redelijk lezen.

Onderweg wordt het langzamerhand woestijnachtiger. Tot mijn verbazing zie ik vijf zwart-bonte koeien grazen bij een oase.

Soldaten liften langs de weg, het is vandaag donderdag, ze zullen met weekendverlof gaan.

Na 108 kilometer bereik ik Be'er-Sheva. In de jeugdherberg Beit Yatziv, een gebouw dat vervlogen tijden uitademt, vind ik m'n slaapplek.